Polub to zadanie.. Jak puste kłosy, z podniesiona głową, Stoję rozkoszy próżen i dosytu, Dla obcych ludzi mam twarz jednakową, Ciszę błękitu: Ale przed tobą głąb serca otworzę, Smutno mi Boże!Smutno mi, Boże!. .Podmiotem lirycznym jest autor tekstu.. Cały utwór poprzez paralelę Smutno mi, Boże jest specyficzną konfesją, smutnym narzekaniem, rozważaniem o życiu z uwzględnieniem Boga, który słucha tej patriotycznej modlitwy jak prawdziwy przyjaciel.. Rozmowa ta jest zatem wyrazem buntu przeciw światu.. Żem często dumał nad mogiłą ludzi, Żem prawie nie znał rodzinnego domu, Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi Przy blaskach gromu, Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę, Smutno mi, Boże!. To do Niego autor kieruje swe smutne przemyślenia i filozoficzne refleksje.Smutno mi, Boże!. Smutno mi, Boże!). Słowa podmiotu mówiącego są oddaniem czci Bogu, ale czci nie przesyconej patetyzmem.W tradycyjnych hymnach pokorny, wielbiący człowiek sławił potężnego i wspaniałego Boga.. Cały utwór poprzez paralelę Smutno mi, Boże jest specyficzną konfesją, smutnym narzekaniem, rozważaniem o życiu z uwzględnieniem Boga, który słucha tej patriotycznej .Hymn o incipicie "Smutno mi Boże" Juliusz Słowacki napisał w 1836 r., w czasie podróży do Aleksandrii (miasto na terenie Egiptu).Okres powstania dzieła był dla poety szczególnie trudny, na co złożyło się wiele czynników - także trudny los emigranta wciąż poszukującego własnego miejsca.Smutno mi, Boże!.
... Taki jest obraz Boga w Hymnie i ...Smutno mi, Boże!
3.Przerzutnia "rzuca z fali/ Ostatnie błyski" - zachowanie metryki wiersza, akcentowanie wypowiedzi.W Hymnie Bóg staje się raczej powiernikiem, to jemu bohater przedstawia swoje dzieje, dzieli się swymi troskami, odczuciami, emocjami.. Gdy patrzy na urodę świata, nie cieszy go to - umie ją co prawda docenić, jednak nie wywiera ona na nim większego wrażenia.. Powodem tego smutku jest wyjazd na obczyznę, który porównuje do płaczu dziecka za matką - "Jako na matki odejście się żali, Mała dziecina, tak ja płaczu bliski".Smutno mi, Boże!. Podejmuje polemikę z Bogiem.. W tradycji europejskiej utrwaliło się tworzenie hymnów o treści religijnej lub patriotycznej, będących wyrazem uczuć zbiorowych.Podmiot liryczny nie przemawia w nim bowiem w imieniu wspólnoty ludzkiej, ale nawiązuje szczerą rozmowę z Bogiem, nadając utworowi charakter modlitwy wieczornej dzięki powracającemu ustawicznie wyznaniu: "Smutno mi, Boże".. Każdy z takich widoków przypomina mu jego kraj, kojarzy się z nim i przyprawia go o nowe napady tęsknoty.. Niemal widzimy go, jak stoi na dziobie okrętu, wpatrzony w dal.I.. Owszem, docenia piękno, które stworzył Pan, ale twierdzi, że nic nie jest w stanie zastąpić uroków swego kraju.. "Smutno mi, Boże!". "Pisałem o zachodzie słońca na morzu przed Aleksandrią" - brzmi dopisek poety..
"Smutno mi, Boże" jaki obraz Boga wyłania się z Hymnu?
Zawiera wyobrażenie człowieka w rozumieniu romantycznym: tułającego się .. Żem prawie nie znał rodzinnego domu, Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi.. (Hymn) - Analiza utworu Wiersz napisany w czasie podróży autora do Egiptu w październiku 1836 roku, pod wpływem uroku aleksandryjskiego zachodu słońca, o czym świadczy końcowy dopisek samego autora: Pisałem o zachodzie słońca na morzu przed Aleksandrią.Hymn "SMUTNO MI BOŻE" Juliusza Słowackiego HYMN- jest gatunkiem znanym już w antyku.. Poeta jest osamotniony i cierpi, mając świadomość przemijania i tęsknoty za ojczyzną.Zobacz 1 odpowiedź na zadanie: Hymn[Smutno mi,Boże] J.Słowackiego.. Ty będziesz widział moje białe kości W straż nie oddane kolumnowym czołom;Hymn (Smutno mi, Boże) jest jeszcze jednym z cyklu utworów powstałych podczas podróży Słowackiego na Wschód.. Wiersz rozpoczyna się wyznaniem "Smutno mi Boże".. W "Hymnie" S. bohaterem monologu jest człowiek, a Bóg występuje tu tylko po to, by podmiot liryczny mógł Mu powiedzieć, że nie zgadza się z porządkiem świata i własnym losem.Smutno mi, Bożę!. 2.Epitet .Niemożność powrotu do kraju, do bliskich mu miejsc, kochanej tak bardzo matki i przyjaznych mu ludzi jest źródłem jego największego cierpienia, wyrażonego m.in. w hymnie pt."Smutno mi Boże"..
Utwór ten ukazuje obraz poety - tułacza oraz poety - pielgrzyma.
W odpowiedzi zacytuj odpowiednie fragmenty tekstu.. - analiza i interpretacja "Hymn" został napisany podczas jednej z wielu podróży Juliusza Słowackiego.Smutno mi, Boże!. Podmiot liryczny podróżuje samotnie, nie ma komu się zwierzyć, dlatego mówi o swoich uczuciach Panu.. 2.Epitet "wielkie morze", "nowe zorze", "podniesiona głowa" - zwiększenie tragizmu i wiarygodności utworu.. Bóg stworzył piękny świat, osoba mówiąca podziwia niesamowite widoki, ale wciąż odczuwa smutek.Wiersz jest paralelą do utworu Smutno mi Boże, swoistą spowiedzią, wylewaniem własnych żalów i narzekań, refleksją na temat życia i Boga, który jest słuchaczem tych rozważań.. Ty będziesz widział moje białe kości W straż nie oddane kolumnowym czołom; Alem jest jako człowiek, co .Juliusz Słowacki, Smutno mi Boże (zwątpienie w skuteczność wiary) Zygmunt Krasiński, Nie-Boska komedia (Bóg kieruje losem świata) Jan Kasprowicz, Hymny (surowe oblicze Boga), Dies Irae (Bóg zsyłający karę na ludzkość) Jan Twardowski, Podziękowanie (podziękowanie dla Boga, .Smutno mi, Boże!. Jego ojczyzna jawi mu się jako nieosiągalne piękno.. (Hymn) - Motyw natury.. Poeta podkreśla w ten sposób, kto jest adresatem jego monologu.. Smutno mi, Boże!. Ogląda zachód słońca - przecudny obraz Boskiego dzieła: tęczę blasków, złociste niebo i morze, ognistą gwiazdę słońca, które gaśnie w lazurze wód.Hymn o zachodzie słońca na morzu (inc. Jest jak wygnaniec albo samotny pielgrzym..
Z hymnu "Smutno mi, Boże" wyłania się obraz Boga .Poeta zwraca się do Boga bezpośrednio, wyznaje: "Smutno mi, Boże!".
Bóg w Hymnie choć jest przyjacielem człowieka, jego opiekunem, nie traci na swej boskości i wielkości.Porównaj obraz Boga zawarty w Hymnie J. Słowackiego i Wielkiej Improwizacji z III cz. Dziadów A. Mickiewicza.. Podmiot lirzczny stwierdza, że wszystko co się dzieje dookoła jest dziełem Boga.. Słowa te kończą każdą zwrotkę, stając się swoistym refrenem i nadając utworowi melodyjność i charakter modlitwy.. Wiersz jest hymnem skierowanym do Boga.. Prezentuje jednak gest zgody na to, co przynosi czas, nie wymaga od Boga pomocy, rozwiązania.. Motyw natury Poeta dostrzega starania Boga w tworzeniu pięknego świata i docenia Go za to.. Słowa "Smutno mi, Boże" określają wizerunek człowieka pogrążonego w smutku i melancholii.. Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.Obraz Boga w tym wierszu jest pozytywny; Bóg jest potężny, wszechmocny, ponadczasowy a jednocześnie miłosierny i przyjacielski.. Zwróć uwagę na postawę podmiotu mówiącego.. - bezpośredni zwrot do Boga.. - interpretacja wiersza.. Znajdziesz tutaj niezbędne informacje o autorze, genezę utworu, analizę środków stylistycznych wykorzystanych w wierszu, charakterystykę podmiotu lirycznego, omówienie najważniejszych motywów pojawiających się w utworze, a także dokładny opis sytuacji lirycznej, czyli okoliczności wypowiedzi, nastroju .Każdy wers kończy się zwrotem "Smutno mi Boże", co oznacza, że nie jest on w pełni szczęśliwy gdy patrzy na piękne krajobrazy.. Hymn ten stanowi rozmowę z Bogiem.Wykorzystano w nim motywy nieskończoności wszechświata i pochwały Boga.. - bezpośredni zwrot do Boga.. Motyw ojczyzny Podmiot liryczny odczuwa wielką nostalgię.. (Hymn) - streszczenie utworu Juliusza Słowackiego.. (Hymn) - Motyw ojczyzny.. Jest to apostrofa skierowana do Boga.. Poeta podkreśla w ten sposób, kto jest adresatem jego monologu.. Żem często dumał nad mogiłą ludzi, Żem prawie nie znał rodzinnego domu, Żem był jak pielgrzym, co się w drodze trudzi Przy blaskach gromu, Że nie wiem, gdzie się w mogiłę położę, Smutno mi, Boże!. Natura jawi mu się jako czarowna i harmonijna, jednak nie umie się nią cieszyć.. 1) Smutek, zal, przygnebienie, zachwyt nad pieknem swiata i wdziecznosc za dary boze natomiast smutek, zal i przygnebienie z powodu rozlaki z krajem a takze z tesknoty za nim 2) 1.Apostrofa "Smutno mi, Boże!". Dla mnie na zachodzie Rozlałeś tęczę blasków promienistą, Przede mną gasisz w lazurowéj wodzie Gwiazdę ognistą, Choć mi tak niebo ty złocisz i morze, Smutno mi Boże.. - wiersz autorstwa Juliusza Słowackiego, napisany 19 października 1836 niedaleko Aleksandrii.Jest jednym z najbardziej znanych wierszy polskich..
